μονόκαννος

-η, -ο

1. (για όπλο) αυτός που έχει μία κάννη

2. το ουδ. ως ουσ. το μονόκαννο

όπλο το οποίο έχει μία μόνο κάννη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + -καννος (< κάννη), πρβλ. δί-καννος. Η λ., στο ουδ. μονόκαννον, μαρτυρείται από το 1866 στο περ. Χρυσαλλίς].